Myślę o Polce, jak o książce, która pisana jest z uważnością i jest o uważności bycia. Scenografię tworzy tu codzienność i jej proste atrybuty. (...) Z jednej strony precyzja, a z drugiej metaforyczność tej dykcji, zatrzymuje czytelnika w tym utworze. Od początku do końca. (...) Hipnotyzują.

―

Małgorzata Lebda
ze skrzydełka książki

Monolog wewnętrzny, który stara się pozostawać realistyczny, ale tak naprawdę utkany jest ze wspomnień (...) i ze zdania na zdanie coraz bardziej zmienia się w poemat długiej samotności. Tak jakby Król pisał o życiu na egzystencjalny kredyt, którego spłata właśnie go dopadła.

―

Jakub Skurtys
malyformat.com

Chciałoby się na chłodno czytać Roberta Króla jak współczesnego kuzyna Homera, a Polkę jak daleką krewną Pana Tadeusza. Ale nic z tego. Nie dają spokoju ta Falkowska spod szóstki, te spadki temperatur, ta samotność, która potrafi wykorzenić z człowieka każde zło.

―

Marcin Wilk
ze skrzydełka książki

Są głosy za ścianą i cienie za drzwiami. Ale to nie jest opowieść o duchach (...). To raczej rzecz o pamięci. A na pewno o żywych. Można ich podsłuchać, można ich podejrzeć. Ale to nie jest wścibstwo (...). Prędzej empatia. Albo ciekawość. Czy jest to ciekawość drugiego człowieka, czy ciekawość samego siebie?

―

Maciej Robert
współredaktor poematu

Poemat, który przykrywa nostalgię mocnym obrazowaniem, zaś utracie złudzeń we wzniosłe idee wszczepia afirmację szczegółu. Niby parę osób, niby nic nieznaczące skrawki czasu, a ile tu buntu, ile bólu, ile wewnętrznego żaru. Znakomita, odważna i najbardziej osobista w dorobku Króla książka.

―

Jakub Kornhauser
ze skrzydełka książki

Hurra!
Robert Król wraca po latach i to wraca zmieniony,
dużo lepszy,
inny.

―

Karol Maliszewski
Juror Nagrody im. Wisławy Szymborskiej

Nie do końca wiem, o czym jest Polka Króla, bo to zapis tak intymnego spotkania z codziennością, że czasem wstyd czytać, żeby czegoś nie zburzyć, a głupotą chyba czy próżnością byłoby powiedzenie, że się to spotkanie rozumie. Da się rozumieć czyjąś intymność?

―

@ossaosa
instagram

Już dawno nie czytałem tak smutnej i przejmującej poezji. Wielkie brawa dla Roberta Króla, który stworzył coś tak uniwersalnego. Poemat, który dotyczy każdego z nas. Polka wzbudziła we mnie ogromne emocje, przez jakiś czas nie dawała mi spokoju

―

Marcin Mieteń
kulturanacodzien.pl

Do Polki Roberta Króla miałem kilka podejść, bo nie mam zaufania do poezji, której tak blisko do prozy. Niewiele stoi na przeszkodzie, by książkę Króla przerobić na prozę poetycką. Opowieść o codzienności, samotności, miłości. Dość prosta i ta jej prostota jest chyba jednak jej siłą.

―

Wojciech Szot
zdaniem szota